„Podglądacz” aka „The Voyeur” (1993) – Tinto Brass w swoim żywiole: 90 minut podglądania w sosie „sztuki”. Główny bohater – fotograf, który „chwyta momenty” przez dziurkę od klucza (bo jak inaczej „zobaczyć duszę”?). Fabuła? Filozofia? Daj spokój – tu liczą się zbliżenia na wszystko, co się rusza (i nie tylko). Film wypełniony jest „głębokimi” dialogami w stylu:
— Podglądasz mnie?
— Nie, ja... badam estetykę chwili!